Kendi Çapında Bir Çemberim :P

(Kaç gündür evde bağıra bağıra şu şarkının nakaratını söylüyorum. Daha doğrusu sadece "AAAAY LOOOV RAKIN ROOOOĞĞL" deyip ağzımla gitar sesi yapabiliyorum :D ) 

(Sılacığım yakında senin başlıklarını da geçeceğim sanırım :D )

Eveet nihayet bloğun başına adamakıllı geçebildim. Şu 2 hafta bile beni öyle yıpratmış gibi hissediyorum ki bu yüzden sanki 2 hafta değil 2 aydır yazmamışım gibi hissediyorum. Bu yorgunluğuma nedenler; okuldan bazı kişiler, mevsim geçişlerinin çarpması ayrıca şu sınava hazırlanma merasimi(merasim falan değil yaa, çalışmalarımdan bahsediyorum işte :D ), ha birde son olarak başka problemler de var(sadece varlıklarından söz etmem bile yeterli...). 
Vallahi hayat yoruyor insanı. İnsanlar birbirlerinin tepesine binmekten keyif alıyor, adamakıllı konuşmak yerine gözlerle ima etmeyi seviyorlar. Gel söyle kardeşim, ima etmeye cesaretin varda konuşmaya mı yok! Töbe töbe. Bu sözüm artniyetliler için değil sadece, söylemek istedikleri olupta konuşamayanlara da gelsin -.-" Sanki sadece gözlerden ve fısıltılardan ibaret bazı insanlar...
Mevsim geçişleri öyle bir tokat attıki suratıma valla suratın halen mor(:P) :D Hastayım uleeen, iyileşemedim zaten bir türlü :D Boğazım berbat halde, öksürünce göğüs kafesim ağrıyor :( Gözlerim daha iyi durumda. Doktorumu değiştirdim ve doktorumun dediğine göre gözümdeki kuruluk hissi kuru olduğu için değilmiş, meğer alerjim varmış. O da başka bir ilaç verdi, işe yarıyor gibi :D
Üniversite sınavına hazırlanıyorum cınım ama niyeyse program oturtamadım bir türlü. Yapacağıma inanıyorum ama. Geç oldu şimdi mesela ama az daha test çözüp yatacağım. Zaten etütteydim bugün okulda test çözdüm yani :) Yine de program oturtabilsem daha iyi. Deniyorum işte ^^

Hayat yoruyor diyorum ya; gerçekten yoruyor. Ciddi anlamda kötü olduğum anlarda telkinler veriyorum kendime, birileriyle konuşuyorum ve rahatlıyorum ama yine de sanki eski mutluluğum ve gerçek gülüşüm kalmadı gibi. Ya da belki artık sahte gülmüyorum. Arasındaki ayrımı da yapamaz oldum. Sadece şundan eminim; mecbur kalmadığım sürece kesinlikle insanlara iyi davranmalıyım diye çabalamayacağım. Ne gerek var, sonuçta kimse ona iyi davrandığın için iyi davranmıyor sana öyle değil mi?

 

(Kolay bir yaşam için dua etme, daha zor olanına dayanmak için kuvvet dile"

 (Doğru söze ne denir :) )

Yazılarımı melankolik bitirmeyi sevmiyorum. Sadece bloğa yazmak için sakladığım kafamdakileri de buraya döktüm ve rahatladım biraz daha. Merak etmeyin, daha umut doluyum :)

 (İnsanın belli sınırları olmalı, başkaları o sınırları aşamamalı.)

Öyle işte :)