Çok Mu Ütopik/Çok Mu Karamsar... #2 (Yoruldum...)

Yoruldum; pek çok şeyden. Haksızlık yapan hocalarımdan; panikleyip hata yapan ve hata yaptıktan sonra etrafa suç atan(dışarıya vurmasamda içimden) kendimden; sürekli hatırlayıp durduğum vefat eden dedem için üzülmekten ve yakınlarımı kaybetme korkumdan...
Sık sık yaptıklarımı düşünürken "ilerde böyle böyle yaptım derim" diye düşünüp duruyorum kendi kendime. Bunu yaparken birşeyi unutuyorum asıl önemli olanın şimdi olduğunu; şuan yaptıklarım beni nasıl hissettiriyor?... Belki sürekli içimde barındırdığım gelecek kaygısından kaynaklı bu bilmiyorum. Bu kaygımın nedeni; ileride de şimdi olduğu gibi zorla çalışmak istemiyorum bu sebeple sevebileceğim mesleğin üniversitesini okumak istiyorum ama bu üniversiteyi kazanmak içinse şuanki derslerimi çalışmak zorundayım. Şuanki derslerimi çalışayım tamam diyorum ama çalışıyorum çalışmasınada birkaç hocaya soru götürdüğümde beni aptal yerine koyuyorlar ya; o kadar bıktım ki bu histen(üstelik ne anlama kıtlığı çekiyorum ne de konu eksiğim var, bazı hocalar benim kesinlikle anlayamayacağımı düşünürek anlatıyor ve sırf bu sebeple bazen anlayamıyorum. Sorunun açıklamasını dinlerken 50 defa "anlamadın mı?" sorusunu duysanız dinleyebilir misiniz siz o cevabı?). Özellikle matematikçi. Nefret ediyorum o adamdan. Hayatı boyunca yanlızca ekonomik kaygı taşıyacak ve hiçbir öğrencinin gerçekten sevebileceği bir hoca olamayacak bir insan işte o. Ama bu hocanın yanında o kadar kıymetli ve değerli iki hocam var ki. Hele o iki hocamdan birisinin annesi ve babası geçen hafta 2 gün arayla vefat etti... Baş sağlığı için hocamı aradığımda ne diyeceğimi bilemedim; sesi çok kötü geliyordu. (Hocam bloğumu bilmiyorsunuz ama tekrar Allah rahmet eğlesin.)
Şu ara boğazıma oturan bir öküz var. Bu öküzünde beslendiği pek çok neden var ama malum hayatım okulda geçtiğinden dolayı en çok hocalardan besleniyor. Bilmiyorum öğretmen olmak isteyen ya da öğretmen olan var mı şuan bu yazıyı okuyanlar arasında. Eğer varsa küçük bir rica da bulunmak istiyorum sizden. Öğrencilerinize önyargıyla yaklaşmayın, size yağ çeken yağcılar için ayrımcılık yapmayın, maaşınız çok olsun diye eğitim kalitenizde düşüş yapmayın ya da başka öğrencilerin haklarını gasp etmeyin. Tamam belki geçindirmeniz gereken bir aileniz vardır ya da kendinizce haklı olabilecek başka nedenler ama bu bir öğrencinin dengesini bozmaya değmez, gerçekten... O değerli iki hocamın birisi 40 yıllık diğeri 22 yıllık öğretmen ve ikisinden de o kadar değerli şeyler öğrendim ki(dersi saymadan söylüyorum ama ikiside mesleğinin ehli öğretmenler). İkisine de ne kadar teşekkür etsem az. Öğrencilerin sevgisini kazanmak yerine parayı seçen okuduğum okuldaki hocalar için aynı şeyi kesinlikle söyleyemem(umurlarında olsun ya da olmasın banane). Durumun ne kadarının farkındalar bilemiyorum ama pek farkında olduklarını sanmıyorum...

Şu aralar kesin olarak farkında olduğum birkaç şey var:

Rahatlamaya ihtiyacım var,

Aileme daha iyi davranmaya ihtiyacım var(sinirlerim yıpranınca en kolay onlara çatıyorum çünkü...),

Daha pozitif düşünmeye ihtiyacım var ve

Daha çok dua etmeye ihtiyacım var...

Öyle işte...